ریش تراش

بالاخره بعد از بیشتر پنجاه روز ، تنبلی(مطمئنا" چیزای دیگه مثل مشغله و نبود وقت و ... بهانه اند) به مامان و بابای نیماجون اجازه داد تا وبلاگشو بروز کنند.

 برای همین مطالب مربوط به این مدت رو میذاریم برای یه وقت دیگه و میریم سراغ آخرین اتقاق که جمعه گذشته افتاد.

نیما جون از خیلی وقت پیش علاقه زیادی به وسایل برقی داشت و خیلی زود متوجه شد که برای کار کردن اونا باید دوشاخه شونو تو پریز بزنن .مثلا چندماه پیش رفت ریش تراش بابارو از رو میز جلو آینه برداشت و آورد واز مبل پذیرایی کشید بالا و دو شاخه شو زد تو پریز و با همون حالت خاموش شروع کرد ادای ریش زدنو درآوردن.

اما جمعه وقتی بابا ریش زدنش تموم شد نیما با ایما و اشاره گفت که ماشین رو به اون بدن. ووقتی ماشین رو خاموش بهش دادن با شربازی اصرار کرد که روشنش کنن . این شد که رفت نشست بغل باباش جلوی آینه و شروع کرد به ریش تراشیدن با ماشین اصلاح روشن البته بیشتر زیر گلوش.

هرچند گاهی سبیلهاش!! رو هم می زد.

وقتیکه بعد از مدتی رضایت داد که این کارو ول کنه و رفت مشغول بازی با اسباب بازیاش شد بعد از چند دقیقه شروع کرد به ناله کردن و زیر گلوشو خاروندن

 اینجا بود که بابا و مامان متوجه شدن با ریش تراش چه به روز خودش آورده و سعی کردن با کرم کمی خوبش کنن ولی قرمزی زیر گلوش تا دو سه روز هم باقی بود.

امیدواریم این ماجرا ضمن سرگرمی یه تذکر هم برای بابا و مامانا داشته باشه.